Układy gwiazda – trójkąt

Silnik klatkowy podczas bezpośredniego rozruchu może pobierać z sieci prąd znacznie przekraczający jego wartość znamionową In. Prąd ten nazywamy prądem rozruchowym silnika a jego wartość waha się w granicach do Ir=10In. Jednym ze sposobów zmniejszenia prądu rozruchowego jest stosowanie układu gwiazda-trójkąt.
Przy połączeniu uzwojeń silnika w gwiazdę prąd rozruchowy silnika jest trzykrotnie mniejszy, ale również i moment rozruchowy jest trzykrotnie mniejszy. Po włączeniu napięcia zasilania i rozpędzeniu silnika do prędkości obrotowej bliskiej prędkości synchronicznej następuje automatyczne przełączenie uzwojeń na konfigurację w trójkąt. Silnik rozpędza się wówczas do prędkości nominalnej i przechodzi z rozruchu do pracy nominalnej.
Zaletą takiego rozwiązania jest obniżenie czasu działania prądów udarowych, które mogą prowadzić do nadmiernego nagrzewania i naprężeń mechanicznych w uzwojeniach, co może prowadzić do awarii silnika. Dodatkową zaletą jest względna prostota i taniość rozwiązania. Główną wadą jest obniżony moment startowy, co powoduje że rozruch taki stosuje się tylko do silników, które w momencie rozruchu nie są obciążone znamionowym momentem, np. przy napędzie wentylatorów lub przenośników taśmowych.
Wykres prądu zależnie od sposobu rozruchu:

Schemat doboru styczników LS do układu gwiazda-trójkąt i schematy:

 

Do układów rekomendujemy przekaźnik gwiazda-trójkąt typu MPC-TTZ-U240-216